16.2 C
Αθήνα
29 Μαρτίου 2024
Κριτικές | Νέα Gaming
Reviews Νέα Gaming Παιχνίδια Play Station 4 Παιχνίδια Xbox Series S

The Callisto Protocoll Video Review Κριτική – Πριν Αγοράσεις

The Callisto Protocoll video review κριτικη

Η σειρά Dead Space βοήθησε να αναζωογονηθεί ένα είδος που ήταν προς εξαφάνιση το 2008 και το 2011. Το Survival horror χρειαζόταν μια νέα ανανέωση ιδεών και δημιουργικότητας, κάτι που το magnum έργο των Visceral Games ήταν πολύ πρόθυμο να προσφέρει. Η καθηλωτική προσέγγιση του σχεδιασμού HUD, τα φρικτά πλάσματα Necromorph και η υπέροχα τρομακτική ατμόσφαιρα έδειξαν το είδος της κατεύθυνσης που θα μπορούσε να πάρει το είδος. Ήταν μια εξέλιξη με πολλούς τρόπους, ενώ παράλληλα τελειοποίησε τόσα πολλά στοιχεία αυτού που κάνει τη δράση τρόμου 3ου προσώπου τόσο έντονα ευχάριστη.

Advertisements

Το Callisto Protocoll είναι μια ευπρόσδεκτη επιστροφή για πολλούς από αυτούς τους πρωτοπόρους προγραμματιστές, ειδικά από τη δική μου προσωπική οπτική. Κάτι που το κάνει ακόμα πιο επώδυνο να το γράψω. Το Dead Space είναι μια από τις αγαπημένες μου σειρές όλων των εποχών, ωστόσο το The Callisto Protocol διαχειρίζεται σχεδόν τα βασικά του τι πέτυχε τόσο τέλεια η είσοδος του 2008. Είναι ένας ελαττωματικός πνευματικός διάδοχος που έχει χάσει την ουσία αυτού που έκανε την έμπνευση τόσο θεαματική, αλλά ποτέ δεν αποτυγχάνει πραγματικά.

Είναι σχεδόν αδύνατο να μιλήσουμε για τα πλεονεκτήματα και τα λάθη του The Callisto Protocol χωρίς να αναφερθούμε στο Dead Space, γι’ αυτό σας παρακαλούμε να είστε υπομονετικοί με τις συνεχείς συγκρίσεις, καθώς είναι απαραίτητες για να καταλάβετε εάν θα σας αρέσει η νέα εμπειρία τρόμου δράσης.

Που βασίζεται η ιστορία και οι χαρακτήρες

Τοποθετημένο στο φεγγάρι του Δία, Callisto, ο Jacob Lee – ο σχηματικός και μάλλον απόμακρος πρωταγωνιστής μας – επιβιβάζεται στο πλοίο του και συντρίβεται άμεσα στον νεκρό πλανήτη. Συνελήφθη από τις δυνάμεις ασφαλείας της φυλακής Black Iron Prison, στη συνέχεια φυλακίστηκε, όπου ξαφνικά ξύνπνησε από τις φρικτές κραυγές των ανθρώπων που υποφέρουν. Η ιστορία ακολουθεί τις προσπάθειες του Τζέικομπ να ξεφύγει από την καταστροφή που συμβαίνει γύρω του. Ακούγεται οικείο σωστά; Κάποιος Άιζακ Κλαρκ αντιμετώπισε μια ανησυχητικά παρόμοια κατάσταση. Σε αντίθεση με τον μηχανικό που έγινε-μη θέλητος-ήρωας, ο Jacob παίρνει τα πάνω του από την αρχή και έχει μερικούς βασικούς χαρακτήρες που τον βοηθούν και τον εμποδίζουν.

Η ιστορία του Callisto Protocol είναι μικρή και απολύτως προβλέψιμη. Ο ίδιος ο Jacob,  συνειδητοποιεί τι συμβαίνει στο τελευταίο κεφάλαιο, ενώ οι gamers τα έχουν διαπιστώσει όλα πολύ νωρίτερα. Το μικροσκοπικό καστ των χαρακτήρων είναι αρκετά συμπαθητικό, αλλά οι ιστορίες τους δεν αντιμετωπίζονται σωστά και οι συναισθηματικές στιγμές δεν σε κερδίζουν εύκολα. Όλα ακούγονται εξαιρετικά καλά και οι ερμηνείες είναι τίμιες για το υλικό που έχουν, αλλά το πρόβλημα είναι ότι ως παίκτης, δεν συνδέθηκα με κάποιον χαρακτήρα από το καστ. Ο Isaac είχε έναν λόγο να είναι στην Ishimura, ο Jacob δεν έχει κανένα μερίδιο στη φυλακή Black Iron, οπότε γιατί να στηρίξω αυτόν τον τύπο;

Υπάρχει έλλειψη ανάπτυξης τόσο στην γενική ιστορία όσο και στους χαρακτήρες μέσα σε αυτήν που την κάνει αρκετά αδιάφορη. Είναι μια τυπική προσέγγιση του τύπου «λάθος μέρος, λάθος στιγμή» που στερείται δημιουργικής στροφής για να κάνει το συμπέρασμα να αισθάνεται ικανοποιητικό. Το τέλος φαίνεται επίσης βιαστικό και ημιτελές, ενισχύοντας περαιτέρω την ιδέα ότι αυτή η ιστορία χρειαζόταν πολύ περισσότερη δουλειά. Οι ηχητικές σημειώσεις είναι παρούσες και σωστές, και ενώ προσφέρουν μερικές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, δεν κάνουν τόσο καλή δουλειά στην εξερεύνηση του κόσμου του Callisto όσο του Dead Space.

Δεν θα έλεγα ότι η ιστορία είναι κακή από μόνη της. Είναι ασυνήθιστο και θα ξέρετε τι έρχεται πολύ πριν από την αποκάλυψή του, σε αντίθεση με τον Jacob. Δεν βοηθάει το γεγονός ότι το Callisto Protocol βασίζεται σε παλιά τροπάρια για να δικαιολογήσει καταστάσεις παιχνιδιού, όπως το πώς σε χωρίζει πάντα μια σαφώς κακή απόφαση από άλλους ανθρώπους. Το μικρό καστ θα είχε δώσει πολύ χώρο για μια ενδιαφέρουσα και λεπτή εξέλιξη, κάτι που φαίνεται να λείπει στο game. Ο Sam Witwer σπαταλιέται επίσης εγκληματικά ως βασικός ανταγωνιστής.

Τα όπλα οι μάχες και τα τέρατα

Με τις απόπειρες απόδρασης του Τζέικομπ να πηγαίνουν στραβά σχεδόν συνέχεια θα χρειαστεί να παλέψει για να ξεφύγει από πολλές τρομερές καταστάσεις. Το Black Iron Prison είναι πλέον μολυσμένο με μεταλλαγμένα, αηδιαστικά πλάσματα, τα οποία όλα λαχταρούν να αποκόψουν το κεφάλι από το σώμα σας. Από πλευράς μάχης, το Callisto Protocol αποκλίνει από το καλούπι του Dead Space με μερικούς βασικούς τρόπους. Το πρώτο είναι η έμφαση στη μάχη σώμα με σώμα. Ο Jacob αποκτά γρήγορα ένα ραβδί που μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο για γρήγορες συνδυασμούς όσο και για πιο αργές αλλά και πιο δυνατές ταλαντεύσεις.

Δεν θα χρησιμοποιήσετε εύκολα τις πιο βαριές επιθέσεις, λόγω του ότι θα σας σκοτώνουν περισσότερο από το ότι σας βοηθά να σκοτώσετε, αλλά θα φτάσουμε σε αυτό. Επιπλέον, υπάρχει η συμπερίληψη των χαρακτηριστικών μπλοκ και αποφυγής. Κρατώντας το αριστερό ραβδί αριστερά ή δεξιά,  θα επιτρέψει στον Τζέικομπ να κλυδωνιστεί με ταχύτητα προς αυτή την κατεύθυνση για να αποφύγει ένα χτύπημα. Θα σας ζητηθεί να το κάνετε για ολόκληρους συνδυασμούς, γυρνώντας από αριστερά προς τα δεξιά αποφεύγοντας τα smacks σαν επαγγελματίας μπόξερ. Κρατώντας πίσω το ραβδί σάς επιτρέπει να μπλοκάρετε μια εισερχόμενη επίθεση, αλλά και να προκαλέσετε κάποια ζημιά.

Αν αυτό ακούγεται παράλογο, είναι επειδή είναι. Ενώ τελικά εξοικειώθηκα με τα συστήματα, τα animations για το πότε πρέπει να αποφύγεις και μετά να χτυπήσεις είναι μπέρδεμα. Αν ταλαντεύεσαι ταυτόχρονα, ο εχθρός σου σε πετυχαίνει πάντα, ακόμα κι αν προσγειωθείς πρώτος. Εάν το σύστημα αποφασίσει ότι το ραβδί σας είναι 0,1% μοίρες πάνω από ένα όριο, θα μπλοκάρετε (και θα πεθάνετε) αντί να αποφύγετε ή θα χάσετε εντελώς την αποφυγή.

Είναι ικανοποιητικό να στέλνεις ενός μεταλλαγμένου σε χίλια κομμάτια πάνω στα καρφιά και τα μηχανήματα, αλλά το σύστημα μάχης σώμα με σώμα είναι μάλλον αδέξιο και χρειάζεται πολύ να το συνηθίσεις. Ο αγώνας είναι επίσης τόσο άγριος και ο αριθμός των εχθρών τόσο μεγάλος στο δεύτερο μισό, που δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε πραγματικά τα πιο αργά, βαρύτερα χτυπήματα από φόβο μήπως κολλήσετε και πεθάνετε, καθιστώντας μερικά συστήματα μάχης μη χρήσιμα.

Τα γραφικά του Game

Το Callisto Protocoll, ενώ αποτυπώνει τέλεια την ουσία μιας βιομηχανικής, σκοτεινής φυλακής, πάσχει από πραγματική έλλειψη οπτικής ποικιλίας. Το Ishimura είχε το μερίδιό του σε επαναλαμβανόμενους διαδρόμους, αλλά ήταν επίσης ζωντανό με λεπτομέρειες, σημάδια προηγούμενης ζωής και μια υπέροχη δέσμευση για την υλοποίηση ενός χώρου γεμάτο τρόμο. Το Callisto Protocoll, είναι ουσιαστικά ένας διάδρομος μετά από διάδρομο, σήραγγα σπηλιά μετά από σήραγγα, γκρίζο δωμάτιο μετά γκρι δωμάτιο.

Είναι όλα άψογα συνειδητοποιημένα και ρεαλιστικά, αλλά είναι επίσης και βαρετά. Οι μεταλλαγμένοι με τους οποίους πολεμάτε έχουν ελάχιστες παραλλαγές, τις περισσότερες από τις οποίες έχουμε δει στο παρελθόν, και η συνολική παρουσίαση είναι απλώς τίμια. Βρισκόμαστε σε ένα ολόκληρο νεκρό φεγγάρι με πάγο, σίγουρα θα μπορούσε να υπήρχε μεγαλύτερη ποικιλία από αυτή που προσφέρεται. Τα μικρά τμήματα όπου διασχίζετε έξω ή φτάνετε σε μια μοναδική τοποθεσία είναι εκπληκτικά, αλλά είναι κρατάνε λίγο, πριν επιστρέψετε στα καταθλιπτικά και βαρετά συστήματα των σπηλαίων σας.

Το Callisto συνορεύει με τον φωτορεαλισμό στα περιβάλλοντά του και τον σχεδιασμό χαρακτήρων. Θα δείτε κάθε μεμονωμένη στάλα ιδρώτα στο μέτωπο του Τζέικομπ ή τις εκατοντάδες πιτσιλιές αίματος πάνω από την στολή του μετά από μια μάχη. Δεν θα μπορούσα παρά να μείνω έκπληκτος από το απίστευτο επίπεδο λεπτομέρειας. Περιβαλλοντικά, το Black Iron αιχμαλωτίζει πραγματικά την αίσθηση μιας διεφθαρμένης, φρικτής και άθλιας κόλασης που χάνεται στον αιθέρα του διαστήματος. Ο ήχος είναι για άλλη μια φορά εντελώς υπέροχος, με συνεχή νευρικά riff να συμβαίνουν στο παρασκήνιο.

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε εδώ, ότι το Callisto Protocol δεν είναι κατηγορηματικά ένα κακό παιχνίδι. Μακριά από αυτό. Είναι μια οπτική και ηχητική γιορτή για τους λάτρεις του τρόμου, έχει στιβαρή και ευχάριστη μάχη και προσπαθεί να τοποθετήσει τη δική της μοναδική ταυτότητα στο είδος. Δυστυχώς, το Dead Space είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά του. Τόσα πολλά από αυτά τα συστήματα, στοιχεία και μηχανικές τελειοποιήθηκαν σχεδόν πριν από 10 χρόνια και εκείνη την εποχή ήταν φρέσκα και αναζωογονητικά.

Αξίζει η αγορά;

Το Callisto Protocol μοιάζει περισσότερο με ένα πρωτότυπο για μια σειρά που είχαμε ήδη.  Υπάρχουν τόσα πολλά στοιχεία που διαχέουν τον τρόμο του αλλά με επαναλαμβανόμενες υποδείξεις, προβλέψιμα άλματα, πολύ λίγες ποικιλίες εχθρού. Συνολικά είναι διασκεδαστικό και αξίζει τον χρόνο σας, δεν είναι όμως το καλύτερο game σε αυτό το είδους που θα έχετε παίξει. Θα έλεγα είναι μια προθέρμανση του Dead Space Remake.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Hitman Review – Κυκλοφορεί για PS4, Xbox One, PC, macOS, Linux

Game Reviews

Alien: Isolation Review – Κυκλοφορεί για PS4, PS3, Xbox One, 360, Linux

Game Reviews

Subnautica Review – Κυκλοφορεί για PC, XBOX One, Mac

Game Reviews

Leave a Comment

* By using this form you agree with the storage and handling of your data by this website.

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More

Privacy & Cookies Policy