Η άρθρωση των ώμων είναι η πιο κινητή άρθρωση στο σώμα, λόγω κυρίως της μοναδικής ανατομικής δομής που περιλαμβάνει μια πολύ ρηχή υποδοχή. Δυστυχώς, είναι επίσης η πιο συχνά εξάρθρωση στο ανθρώπινο σώμα. Η άρθρωση διατηρείται στη θέση ή σταθερή με συνδυασμό οστών, συνδέσμων και μυών, που όλοι έχουν σημαντικό ρόλο να παίξουν στη σταθερότητα των ώμων. Το οστό μέρος της υποδοχής της άρθρωσης είναι πολύ ρηχό, επομένως είναι σημαντικό όλες αυτές οι δομές να λειτουργούν καλά για να αποφευχθεί το εξάρθρημα ώμου.
Η εξάρθρωση του ώμου εμφανίζεται στην πρόσθια κατεύθυνση στο 95% των περιπτώσεων. Αυτό σημαίνει ότι η μπάλα (κεφάλι του βραχίονα ή, με άλλα λόγια, το πάνω μέρος του μακρού οστού στον άνω βραχίονα) «βγαίνει» προς τα εμπρός. Το πρώτο επεισόδιο μιας πρόσθιας εξάρθρωσης συμβαίνει συνήθως όταν ένα άτομο έχει το χέρι του τοποθετημένο πάνω από το κεφάλι του και ένας απροσδόκητος μικρός περαιτέρω τραυματισμός αναγκάζει τον βραχίονα που λίγο πιο μακριά, ωθώντας τον ώμο σε μια ακραία θέση που ξεπερνά τις δομές που σταθεροποιούν την άρθρωση του ώμου , αναγκάζοντας την μπάλα να βγει.
Η δύναμη της κεφαλής του βραχίονα (σφαίρα) που βγαίνει από την υποδοχή προκαλεί συνήθως το σχίσιμο ενός μέρους του χόνδρου που τρέχει γύρω από το χείλος της υποδοχής. Όταν η μπάλα έχει βγει εκτός θέσης, το πίσω μέρος της μπάλας μπλοκάρεται πάνω στην υποδοχή. Αυτό προκαλεί ένα βαθούλωμα στην μπάλα γνωστή ως βλάβη Hill-Sachs. Σε άτομα κάτω των 40 ετών με πρόσθιο ώμο στους ώμους, περίπου οι μισοί βιώνουν βλάβες Hill – Sachs.
Αφού κάποιος έχει πάθει εξάρθρημα ώμου, η ζημιά σημαίνει ότι έχουν περισσότερες πιθανότητες περαιτέρω εξάρθρωσης. Η πιθανότητα περαιτέρω αστάθειας μπορεί να εκτιμηθεί περίπου στο 60%, αλλά εξαρτάται από την ηλικία και το επίπεδο δραστηριότητας. Η φυσιοθεραπεία βοηθά τον ώμο να ανακάμψει από μια αρχική εξάρθρωση των ώμων, αλλά δεν μειώνει την πιθανότητα περαιτέρω εξάρθρήματοςτου ώμου. Ο κίνδυνος περαιτέρω αστάθειας δεν είναι αποδεκτός σε μερικούς από τους πληθυσμούς, οι οποίοι επιλέγουν χειρουργική επέμβαση νωρίς για να μειώσουν την πιθανότητα περαιτέρω αστάθειας στο 5%.
Υπάρχουν μερικά σημαντικά μειονεκτήματα στη διατήρηση επαναλαμβανόμενων εθαρθηρμάτων ώμου. Υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος οστεοαρθρίτιδας (φθορά και απώλεια χόνδρου στην άρθρωση) με αυξανόμενο αριθμό εξάρσεων. Επιπλέον, κάθε εξάρθρωση συνήθως έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη απώλεια οστού από το βραχίονα και το γλανοειδές, γεγονός που μειώνει την πιθανότητα επιτυχίας μιας ελάχιστα επεμβατικής (αρθροσκοπικής) χειρουργικής επέμβασης, και μπορεί να σημαίνει ότι απαιτείται μια ανοιχτή διαδικασία μεταμόσχευσης οστού.
Η βλάβη στην μασχαλιαία αρτηρία (που διατρέχει τη μασχάλη και τροφοδοτεί τον βραχίονα) εμφανίζεται στο 1-2% στο εξάρθρημα ώμου, πιο συχνά στην ηλικιωμένη ομάδα καθώς τα αιμοφόρα αγγεία τους είναι λιγότερο ελαστικά. Οι τραυματισμοί των νεύρων είναι πιο συχνές, ιδιαίτερα του μασχαλιαίου νεύρου, το οποίο εμφανίζεται σε περίπου 10-40% των εξάρσεων ώμων. Το μασχαλιαίο νεύρο τυλίγεται γύρω από το λαιμό του βραχίονα και τροφοδοτεί τον δελτοειδή μυ, έναν από τους πιο σημαντικούς μύες γύρω από την άρθρωση του ώμου και το δέρμα που βρίσκεται πάνω από την πλευρά του ώμου.
Τα περισσότερα άτομα με βλάβη στο μασχαλιαίο νεύρο αναρρώνουν χωρίς θεραπεία, καθώς τα συμπτώματα εξαφανίζονται όταν ο ώμος επανατοποθετηθεί. Λιγότερο συχνά μπορεί να υπάρχει βλάβη στο βραχιόνιο πλέγμα, το οποίο είναι ένα δίκτυο νεύρων που τρέχουν από το λαιμό και τροφοδοτούν το βραχίονα. Αυτό είναι πιο πιθανό όταν συμβαίνει εξάρθρωση με το βραχίονα προς τα έξω, με τον αγκώνα να λυγίζει 90 μοίρες και το χέρι να κρέμεται προς τα κάτω. Και πάλι, η αποκατάσταση από βλάβη στο βραχιόνιο πλέγμα που σχετίζεται με την εξάρθρωση των ώμων είναι συνήθως καλή.
Σημαντικά κατάγματα εμφανίζονται περίπου στο ένα τέταρτο στο εξάρθρημα ώμου και είναι πιο συνηθισμένα όταν υπάρχει τραυματικός μηχανισμός τραυματισμού, εξάρθρωση για πρώτη φορά ή το άτομο είναι ηλικίας άνω των σαράντα ετών. Εάν υπάρχει κάταγμα και ένα κομμάτι οστού έχει μετακινηθεί από όπου πρέπει (εκτοπισμένο), τότε συνήθως χρειάζεται χειρουργική επέμβαση Τα δάκρυα των μυών των περιστροφικών μανικιών αναφέρονται στο 14–63% των πρόσθιμων εξάρσεων, πιο συχνά σε ηλικιωμένους. Κάθε ηλικιωμένο άτομο που έχει υποστεί μετατόπιση ώμων πριν από 2 εβδομάδες και τώρα δεν μπορεί να σηκώσει το χέρι του πάνω από το επίπεδο του ώμου πιθανότατα έχει ένα τεράστιο δακτύλιο περιστροφικής μανσέτας και θα πρέπει να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση το συντομότερο δυνατό.
