Κριτική παιχνιδιού Kholat.
Το Kholat είναι ένα indie survival horror game που αναπτύχθηκε από τους Πολωνούς προγραμματιστές IMGN.PRO, όπου ο παίκτης ελέγχει έναν πρωταγωνιστή που εντοπίζει τα βήματα μιας ομάδας εννέα ρωσικών φοιτητών που εξαφανίστηκαν το Φεβρουάριο του 1959 στο Kholat Syakhl. Το παιχνίδι βασίζεται στο περιστατικό Dyatlov Pass, ένα πραγματικό γεγονός που ενέπλεξε δέκα Ρώσους φοιτητές, εννέα από τους οποίους εξαφανίστηκαν στο Kholat Syakhl και βρέθηκαν νεκροί σε διάστημα τεσσάρων μηνών (ο δέκατος μαθητής είχε επιστρέψει νωρίτερα στην ασθένεια). Η Холатчахль (“Kholat Syakhl”) είναι μια μετάφραση στα ρωσικά του Holatchahl, που σημαίνει “Dead Mountain” στο Mansi.
Το παιχνίδι βγήκε στο Steam Store στις 9 Ιουνίου 2015. Ο Sean Bean κάνει τον αφηγητή στο παιχνίδι.
Η ιστορία και η ατμόσφαιρα είναι όλα όσα έχει το Kholat, καθιστώντας την κακή της αφήγηση τόσο πιο τολμηρή. Η οργάνωση “βασισμένη σε αληθινή ιστορία” χάνει πάρα πολλά σε όλα τα επίπεδα. Το 1959, εννέα πεζοπόροι που εξερεύνησαν τα ψυχρά βουνά Ουράλ πέθαναν σε περίεργες συνθήκες, εμπνέοντας χρόνια κερδοσκοπίας, μαζί με πολυάριθμα μυθιστορήματα, ταινίες και τηλεοπτικές έρευνες. Το Kholat σας επαναφέρει τα βήματα των πραγματικών περιπατητών από μια άποψη πρώτου προσώπου, παίρνοντας τα συναισθήματά του κυρίως από παιχνίδια όπως η αγαπητή Esther, στην οποία ο κύριος τρόπος αλληλεπίδρασης με τον κόσμο είναι να περιπλανηθείτε και να διαβάσετε τις καταχωρήσεις ημερολογίου ανεξήγητα όμως γεμάτες .
Έχετε μείνει με χιόνι. Καλύπτεστε από αδιάκοπο χώρο καθώς κάνετε το δρόμο σας γύρω από το πέρασμα, αναζητώντας τα εννέα ορόσημα που έχουν δεσμευτεί στο χάρτη σας. Αυτός ο χάρτης είναι η πιο ελπιδοφόρα πτυχή του Kholat. Το παιχνίδι δεν διαθέτει παραδοσιακή διεπαφή. Δεν υπάρχουν σημεία που να σας οδηγούν στους προορισμούς σας, ο χάρτης δεν σας δείχνει την τρέχουσα τοποθεσία σας και δεν έχετε κανένα τυπικός στόχο αναζήτησης. Αντ ‘αυτού, έχετε μια διάταξη της περιοχής, δείκτες που σας δείχνουν τα στρατόπεδα (δηλαδή, αποθηκεύετε πόντους) και σημειώσεις που έχετε ήδη βρει και μια σειρά γεωγραφικών συντεταγμένων που υποδεικνύουν πού μπορείτε να βρείτε τα ζωτικά σημεία. Μπορείτε να ταξιδέψετε προς τα εμπρός με βάση μόνο την ανάγνωση του χάρτη και τις περιστασιακές συντεταγμένες των χαρτών που έχει σκαρφαλώσει κάποιος στα βράχια και στους τοίχους σε όλη την περιοχή.
Επομένως, η πλοήγηση απαιτεί υπομονή, στοχασμό και εκτίμηση για έναν μετρημένο ρυθμό. Αυτά δεν είναι παράλογα πράγματα για ένα παιχνίδι. Εντούτοις, το Kholat δεν προχωρά σε ένα ευχάριστο adagio, αλλά σε ένα εκλεκτό Largo. Η επιτυχία ενός αργού ρυθμού στηρίζεται στην επίδραση των στιγμών που το σπάει, όμως αυτές οι βασικές στιγμές είναι πολύ σπάνιες, πολύ σπασμένες και πολύ ενοχλητικές για να κάνουν την εξερεύνηση να αξίζει τον κόπο.
Μερικές φορές, συγκρούεστε με ένα πνεύμα που δεν θα περιμένετε να δείε. Το Kholat εκπέμπει σε σας ολόκληρη την μηχανική χωρίς προειδοποίηση και δεν παρέχει κατάλληλα οπτικοακουστικά μηνύματα για να επικοινωνεί όταν υπάρχει άμεσος κίνδυνος. Μερικές παγίδες που δεν θα μπορούσατε να έχετε δει – ή ακόμα και να υπάρχουν υποψίες – θα μπορούσαν να σας φέρουν σε ξύλινες αιχμές. Οι θανάτοι “Gotcha” είναι δύσκολο να αποφευχθούν στα παιχνίδια, επειδή συχνά αισθάνονται άδικοι, αλλά μπορούν να εξυπηρετήσουν ένα σκοπό εάν χρησιμοποιηθούν ως εργαλείο μάθησης. Στην περίπτωση του Kholat, δεν υπάρχει τίποτα για να μάθετε από μερικούς από αυτούς τους θανάτους, επειδή δεν είναι αρκετά σαφές τι κάνατε λάθος εξ αρχής.
Σε πολλές ιστορίες, οι χιονοθύελλες και το ψυχρό κρύο προσφέρουν ένα συγκεκριμένο είδος τρομοκρατίας και οι άνεμοι του Kholat βγάζουν ιστορίες για τις χαμένες ψυχές που το παιχνίδι αγνοεί υπέρ της άμορφης ανοησίας. Οι ιδέες του αποκαλύπτουν το παιχνίδι που ήθελε το Kholat, αλλά οι προσδοκίες του φτάνουν πολύ ψηλότερα από το παιχνίδι που έγινε. Τι να το κάνεις ένα μυστήριο αν δεν με νοιάζει τι μπορεί να σου πει;
